Tuesday, September 21, 2010

kisah gila kami????

Mesti korang tertanyakan kenapa tajuk cite ni mcm ni???? apa la yg giler sangat...hahahahah...sebenarnya kisah ni begini....kisah pd 29 Ramadhanyg lepas ....aku Mohd Salehuddin bin Sahid, orang panggil aku didie x pun wildan xpun saleh xpun din... eh!!! apa la yg merepek sangat ni...duk terang nama meleret....sorang lagi hamba Allah ni adalah Mohd Nazir bin Dorahman orang panggil die ni jawa...hahaha.... nak di jadikan cite pada hari tu aku ngan die g potong rambut...dkt Syibuya seksyen 7....tapi pada asalnya die xnak pun g potong rambut...tapi aku bagi racun baik punya mau x tmakan racun di buatnya....racun tikus cap parit sulong tu...(hahahahahaha....). Jadi bermula pengembaraan kami di hari ke 29 Ramadhan menaiki Yamaha LC135 Abg. John kira-kira jam 1.30 tghhari dengan azam untuk memotong rambut....(nak raya biasala...kene kensem..hehehe...). Setibanya kami tiba di sana kami pun di layan oleh pekerja saloon 2...kami duduk bersebelahan. Kerja mencuci rambut kami pun di jalankan seterusnya memotong rambut. Setelah siap kami baru perasan hujan sudah turun dgn selebat-lebatnya, yg lawaknye jawa ni duk mrungut pasal hujan bolehla plak mencelah merungut ke lain die cakap " cina ni xpandai potong la...aku mintak lain lain aku dapat...ah!!!lantak la...."....korang nak tau apa hasilnya????nah ambik kau skema habis di buatnya dkt si jawa..hahahahahah....tapi berlainan pulak ngan aku....stylo style...(<---poyo je....)...hahahaha....orang cakap jangan di sangke panas sampai ke petang....huhuhu.....ok!!!sambung cite balik.... kami lepak dulu dekat saloon tu tunggu reda...tapi punya tunggu punya tunggu punya tunggu xreda-reda da.....mak aih punya la lebat...sejam gak la kami tunggu....so kami pun bincang dan kami decide kami nak langgar je hujan ni....apa lagi da mcm cite action dalam filem tu la jadinya....( the mission begin, forget about the rain first..just follow your mind set...the dream will come true..)hahahahahaha.......kami keluar saloon je aku pun pegi kedai sebelah minta plastik untuk letak barang-barang berharga kami...wallets, hps, n etc lah....jawa yg pandu aku duk belakang je...nk elak basah sangat kononnya....tapi da lebatkan tau-tau jela....sama je dpn ke blakang....tempat di tuju ialah MFi...aku arahkan jawa lalu seksyen 3 untuk elak kesesakkan dan untuk pastikan yang kami ni selamat....(safety first tu...)...kelajuan motor 80km/j je pun...semasa menuju ke seksyen 3 akal giler aku datang...haha....aku nyanyi lagu raya kuat-kuat dengan tangan aku di atas menghayun-hayun....sedapnya jawa ni boleh layan aku nyanyi kuat-kuat plak....hahaha...ha korang duk diam baca je kenapa???? meh cepat tengok atas bayangkan mesti dapatnya bayangkan....ok 5 minit aku bg....(.................................).








aih??? da 10 minit ni...lambat la korang ni....xpe-xpe abis cite ni korang bayangkan lagi eh????biasala kadang-kadang coverage x ok sangat area sini...tu xleh nak rewind balik tu....hahahahahaha....(sabar jela). Ok aku sambung balik cite....dalam kami duk sibuk nyanyi kuat-kuat tu dengan kelajuan yang masih sama jawa meredah air yang agak dalam, separuh gak la tenggelam tayar tu....hahahaha....yang ni betul-betul lawak...lucu beb!!!! jap-jap nak gelak jap...xhabis gi ni....hahahahahahahahahahahahahahaha.....adui pecah perut!!!(hehehe korang senyum ey....). Bila kami redah je jawa macam hilang kawalan tau x...aku pun takut aku pegang jawa kuat mana xnya macam nak jatuh sambil 2 kami angkat kaki yela elak air....motor da terhuyung-hayang dek kerna air yang banyak...duk tengah meredah ni, dengan gelak dengan duk jerit redahan kami pun tamat...tapi korang nak tau x apa benda yang hilang????? selipar jepun jawa kale ijau....hahahahahahaha....aku pun apa lagi gelak sakan la....orang semua duk pandang kami berdua....pelik agaknya....da la tinggal bawak moto x berkasut....hehhehehe....tapi kami xheran tu semua dengan hujan yang masih lebat kami sambung nyanyi dan nyanyi....bila nak sampai MFi kami nyanyi lagi kuat....dekat depan KPTM ada la makcik-makcik indon duk tengah jalan kaki jawa pun halakan moto lalu dekat ngan makcik-makcik tu tadi...then kami pun apa gi...sergah la dorang kuat-kuat dengan sergahan lagu raya Allahyarham sudirman..Balik Kampung....makcik-makcik tu pun apa lagi melatah la kuat-kuat dek kerna terkejut....hahahaha.....hehehehe....sampai pulak di MFi...pakcik guard plak sampuk kami "Oi..apa la korang ni...(sambil tergelak)"...masa tu kami still nyanyi gi lagu raya...hahaha....Alhamdulillah kami selamat dan misi kami tercapai dan berjaya dengan jayanya....Amin.

Pssssss.......!!!
Korang-korang kalau jumpa seliper jepun jawa yg ilang dekat jalan kale ijau tu korang pulangkan ye....sian die...hahahahahahaha...

Tuesday, September 7, 2010

Kesunyiaanku

Assalamualaikum w.b.t...
Alhamdulillah aku kini bertemu dengan Ramadhan Al-Mubarak yang mulia ini, yang banyak keberkatan di dalamnya. Tetapi jauh di sudut hatiku yang paling dalam aku merasakan sunyi sekali.
Kenapakah??? Mengapakah?? Bagaimanakah??
Itulah persoalan yang harus aku rungkaikan ke dalam sudut jawapan. Mungkin ia boleh menjadi jawapan yang bernas dan mungkin tidak.
Soalan pertama : Kenapakah?? Kenapakah ini terjadi dalam kamus hidupku??
Jawapan??>>> ................................. (aku masih belum jelas).
Soalan kedua : Mengapakah?? Mengapakah ia terjadi di akhir-akhir Ramadhan Al-Mubarak ini??
Jawapan>>> .................................. ( masih tidak faham akan situasinya ). 
Soalan ketiga : Bagaimanakah?? Bagaimanakah aku untuk menyelesaikan permasalahan ini?? 
Jawapan>>> .................................( aku sendiri tidak tahu perkiraannya ).
Walaupun apa pun permasalahan yang aku alami, aku tetap aku....sentiasa melemparkan wajah ceria dan berharap ia di senangi oleh rakan-rakan di sekeliling aku. Dan ketika ini terasa amatlah kerdilnya aku di sisimu. Aku cuba tafsirkan permasalahan ini sebagai suatu batu loncatan untuk aku lebih matang dan lebih berkeyakinan. Rakan-rakan aku semestinya adalah model terdekat aku untuk menyelesaikan permasalahan perasaanku ini. Ku cuba dengari pengalaman mereka dalam hidup, ku fahami pergerakan mereka dalam seharian. Itu semua hanyalah....untuk ku jadikannya sebagai jawapan. Walau apa pun jalan dariNya adalah yang harus ku kira dahului. Tetapi dapatkah aku adaptasikan 100% ke dalam hidupku.
Insya-Allah. Wallahualam.
















Tunjukkan aku ke jalanMu.